Time flies!

Lieve Allemaal,

Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geplaatst, maar het is ook best druk geweest. But time flies when you having fun! Waar zal ik eens beginnen?

In mijn laatste ouders vertelde ik dat mijn pap, mam en broertje hier waren. Samen met de meiden hebben we woensdag heerlijk gegeten en het was zo gezellig dat we de tijd vergaten en zijn blijven slapen bij pap en mam in het hotel. Die donderdag zijn we met z'n alle terug naar Genadendal gegaan, om mijn ouders een rondleiding te geven. Samen hebben we de afterschool gedraaid. De jongens van het voetbal hebben genoten van het feit dat Lars en pap meededen en ook zij en mam vonden het heel leuk om mij aan het werk te zien en te helpen. Daarna zijn we naar Kaapstad gegaan.
Vrijdag hadden we een lange dag. Eerst gingen we naar de townships. In de township gingen we eerst naar een crechè. Toen we naar binnen liepen vlogen de kinderen op ons af. We wilden een foto maken en ik werd letterlijk bedolven onder de kinderen. De creche zag er mooi uit. Ook al hadden ze weinig tot geen materialen, de kinderen hadden het erg naar hun zin. Na een mooie dans van de kinderen gingen we verder. We zagen kleine hutjes van een golfplaat en vuilnis in elkaar gezet, waar grote gezinnen in leefde. Met dit beeld werden onze ogen geopend en zagen we dat wij het toch wel echt heel erg goed hebben hier in Nederland. Toch zagen we ook grote dure huizen in de townships. Ik dacht dat townships altijd uit krotten bestonden, maar dit bleek dus anders. Na de township gingen we naar robbeneiland. We zouden eigenlijk met een oude passagiersboot hier naar toe varen, maar omdat die boot vol zat gingen we met een mooi privéjacht naar robbeneiland. Heerlijk op het dek konden we genieten van de zon en de muziek. Dit was een belevenis op zich. Hierna werden we eerst rondgeleid op robbeneiland, hier vertelde ze hele interessante dingen. Daarna zijn we naar de gevangenis van Nelson Mandela geweest. We werden rondgeleid door een oud gevangenen. Helaas was dit een beetje een tegenvaller, want hij was moeilijk te verstaan en er zat weinig emotie in zijn verhaal. Gelukkig mochten we de terugweg weer met het jacht en hebben we genoten van de zeehondjes langs de boot en de ondergaande zon.
De dag daarna zijn we naar Capepoint geweest. Via een mooie route langs de kust kwamen we bij het uitkijkpunt. Ook zijn we langs kaap de goede hoop gereden, om wat mooie foto's te maken. Langs de weg zaten aapjes die zich rustig op de gevoelige plaat lieten zetten. 'S avonds hebben we lekker gegeten bij Mamma Afrika en hebben we biertjes gedronken bij het bierhouse.
Zondag en maandag stond in het teken van reizen. Via Oudtshoorn zijn we naar het Addo Elephant Park gereden. Hier sliepen we in een tent. We hadden geen stroom en maar een lamp. Als we naar de wc moesten, moesten we eerst door de donkere bossen lopen en er was geen restaurant of fornuis om op te koken. Maar niet getreurd, want we hebben zelf heerlijk op z'n Afrikaans gebraait (bbq). De volgende dag stonden we om half 6 op om dieren te gaan spotten. Die dag hebben we veel dieren gezien, zoals 35 olifanten tegelijk bij een meer en zelfs twee leeuwen. Het was prachtig om deze beesten te zien, maar later zou blijken dat het nog beter kon. Dezelfde dag gingen we namelijk naar Schotia. Dit is een prive-wildpark. Dit betekend dat de baas van het park zelf zijn beesten moet in en exporteren en ze geen hulp krijgen van de regering, terwijl Addo zelfs van de regering is. In Schotia werden we twee dagen rondgeleid door Dale. Hij wist alle beesten met ons te spotten en wist veel te vertellen. We hebben buffels gezien, nijlpaarden, krokodillen, leeuwen, olifanten, neushoorns, giraffen en ga zo maar door. Na de middag en avondrit sliepen we midden in het park en 's ochtends werden we wakker met leeuwen in onze achtertuin. Dit was echt een geweldig plaatje. Na de morning-drive met nog meer beesten zat de safari er voor ons op. Twee parken met alle twee hun charme. We waren een mooie ervaring rijker.
De laatste stop van onze reis was Knysna. Hier gingen we iets doen, waar mam al dagen buikpijn van had: Bunjeejumpen met Lars. Dit stond bovenaan mijn lijstje, omdat hier de hoogste bunjee van de wereld was. Na de instructie en een pijnlijk weegmomentje was het eindelijk zover. Om mijn benen zaten een soort kussen en met behulp van touw dat er omheen gewikkeld werd, werd ik vast gemaakt. Van te voren was ik redelijk chill, door de leuke sfeer die er hing en chille muziek die ze draaide. Toen ik op het randje stond, kneep ik hem toch wel even. Maar er was geen weg meer terug: 3.2,1 JUMP! Whaaaa, ik schreeuwde zo hard dat ik er zelf van schrok. Dit was echt een once in a lifetime experience die ik nooit zal vergeten. Mam was blij toen we weer veilig beneden stonden en toen konden we de vakantie relaxed afsluiten aan het strand en in de jacuzzi. De dag erna zijn we terug richting Kaapstad gereden, waar mijn ouders me hebben afgezet in Franschhoek, waar mijn weekend met de groep alweer begon. Ik moest hier afscheid nemen van een geweldig mooie vakantie en het belangrijkste: mijn ouders en Lars. Dit was even een moeilijk moment, maar met deze mooie herinnering en de mooie dingen in het verschiet, wist ik dat het goed was.

In Franschhoek hebben we lekker gechilld en ook in Kaapstad hebben we het de dag erna rustig aangedaan. Maandag was namelijk de belangrijke dag: We gingen naar het concert van John Legend. Wauw, wat kon die man zingen! Ik vond hem live zelfs nog beter als op z'n cd. Het publiek ging helemaal uit z'n dak en we hebben met z'n alle 'All of me' meegezongen.

Dinsdag zijn we terug gegaan naar Genadendal, want er moest ook weer gewerkt worden, natuurlijk. Na een kort weekje afterschool en taallesjes, was het weer tijd voor WEEKEND! Wat een leven, hè.

Die vrijdag zijn we met de kabelbaan de tafelberg op geweest. Ik wilde namelijk nog steeds de voorkant van de tafelberg bekijken en heel graag abseilen, omdat Lars zei dat het super vet was. Dus zo gezegd zo gedaan. Boven heb ik gevraagd of ik kon abseilen en dat kon. Maar toen ik net was vastgemaakt, ging het alarm af. Vanwege de zware wind, ging de kabelbaan dicht en binnen een kwartier ging de laatste kabelbaan naar beneden. De begeleiders van het abseilen twijfelde even, maar besloten dat ik na het abseilen met ze meekon in de kabelbaan voor het personeel. Gelukkig maar, want ik had dit echt niet willen missen. Wat een adrenalinekick kreeg ik van het abseilen. Vanaf 1 km hoogte naar beneden zwiepen, super ruig! Ook het uitzicht dat ik had toen ik in de touwen hing en naar beneden gleed, was prachtig. Hierna stond een bootcamp op het programma. We moesten namelijk in een kwartier weer naar boven klimmen. Gelukkig waren we net op tijd om met het laatste personeel weer veilig naar de voet van de tafelberg te komen. Die avond zijn we gezellig uit geweest en de volgende dag stond er weer een berg op het programma: Het beklimmen van Lionshead. In de stralende zon zijn we 's middags naar boven geklommen. Net als Tafelberg was ook dit een flinke klim, vooral met het hete weer. Net voor de top ging het echter mis. Het voelde alsof er een steen keihard op mijn kuit viel en ik wist meteen wat het was: Zweepslag. Ik streste een beetje, omdat ik het eind wat ik naar boven was gelopen ook weer naar beneden moest, maar dan met een scheur in mijn spier. Ik probeerde dit gevoel echter en heb genoten van het prachtige uitzicht, de zonsondergang en de mooie lichtjes van de stad die 's avonds te zien zijn. Daarna ben ik een helse weg naar beneden gelopen, maar ik heb het gered. De zondag zijn we optijd naar huis gereden, zodat een van de fisio-studenten mij in kon tapen. Daar bleek dat ik het nog niet zo'n erg had. Een medestudent lach in het ziekenhuis, nadat ze van een surfplank gevallen was en haar been gebroken had. Eenmaal uit het ziekenhuis, bleek dat ze hier eigenlijk niks meer kon doen en reizen ook onmogelijk was. Helaas hebben we daarom vervroegd afscheid moeten nemen van de eerste student.

De stageweek die volgde verliep lekker en stond in het teken van afsluiten. Dit was namelijk de laatste week van de afterschool. De school heeft ons de laatste week namelijk nodig om de kinderen uberhaupt op school te krijgen. De examens zijn namelijk afgelopen en de kinderen hoeven niks meer te doen. De kinderen denken nu dat ze beter thuis kunnen blijven en ouders hebben hier geen probleem mee. Dit was toch wel vreemd. Hier in Nederland zouden ouders hun kinderen aan hun oren meeslepen als een kind niet meer naar school zou willen gaan. Maargoed, dit is Afrika en hier moeten we het mee doen. Van de laatste afterschool hebben we nog een klein feestje gemaakt met chips en snoep en op die manier hebben we het afterschool schooljaar mooi afgesloten. Het is mooi om te zien hoe we vanuit niets de afterschool hebben opgezet en hoe blij de kinderen zijn die elke week komen. Nu hopen we dat de afterschool volgend jaar weer opgepakt wordt en dat de nieuwe studenten het project nog groter kunnen maken.

Afgelopen weekend hebben we lekker gerelaxed in Genadendal. Ik heb heerlijk uitgeslapen, filmpjes gekeken en aan school gewerkt.

Deze week hebben we verder afscheid genomen van de school. We hebben de laatste taallesjes gehad en de kinderen een speeltje gegeven als afscheidscadeautje. Voor de collega's hadden we heerlijke vlaai gebakken. Zelf werden we ook in het zonnetje gezet. De hele school was bij elkaar gekomen voor het dankwoordje van onze stagebegeleider aan ons. We hebben een leuk cadeau gekregen in de vorm van een Genadendalmok en een Genadendalmuts. Die kunnen we denk ik goed gebruiken als we terug zijn. We hebben met iedereen nog een keer een foto gemaakt, zodat we altijd in elkaars herinnering zullen blijven.

Dinsdag hebben we een sinterklaas-tapas avondje gehouden, waarin we Lizelle in het zonnetje hebben gezet voor alles wat zij voor ons gedaan heeft. Ze heeft zoveel voor ons gedaan en betekend en hebben haar daarom een safari met haar gezin als bedankje gegeven. Na dit gezellige avondje stonden er ineens pakjes tegen de muur. Ik wist dat er wat zou komen vanuit Nederland, maar ik had het die avond totaal niet verwacht. Nick en mam hadden beiden een super lief gedichtje voor mij gemaakt en hadden een passend cadeau erbij gedaan. Het voelde hierdoor toch een beetje als sinterklaas, een familiefeest wat ik nu erg mis!

Vandaag hebben we ook onze eindpresentaties voor het project gehouden en kunnen we weer iets afstrepen van onze school-to-do-list.Volgende week is onze echte laatste week. We zullen vooral bezig zijn met het afronden van verslagen en de overdracht van de projecten.
Dit weekend gaan we het laatste weekend vieren in Kaapstand en Stellenbosch. En donderdag is het eindelijk zover en gaan we reizen!
Wat gaat de tijd toch snel. Dit is waarschijnlijk alweer mijn laatste berichtje vanuit Zuid-Afrika. Na mijn reis zal ik thuis vertellen wat ik allemaal nog meer heb beleefd.

Ik geniet hier nog steeds elke dag van deze prachtige ervaring. Over een dikke drie weken ben ik alweer terug in Nederland. Dat zal voor mij een erg dubbele ervaring zijn. Ik zal blij zijn dat ik mijn dierbaren weer heb die ik al die tijd heb moeten missen, maar ik zal verdrietig zijn dat ik nu al die mooie mensen moet missen die ik hier heb leren kennen.

Nu ga ik echt stoppen met typen, want mijn verhaal is weer veel te lang.
Tot snel allemaal!

Liefs Maud